Infowar

Ακούμε τέσσερα τραγούδια για τέσσερις ανθρώπους που έδωσαν τέλος στη ζωή τους καταδικάζοντας απολυταρχικά καθεστώτα, αλλά κέρδισαν εντελώς διαφορετικό χρόνο στα διεθνή μέσα ενημέρωσης.

Θυμόμαστε έναν τραγουδιστή που κάποιοι νόμιζαν ότι είναι επαναστάτης και κάποιοι αντεπαναστάτης, ενώ ο ίδιος απλώς δεν καταλάβαινε ούτε σε ποια πόλη τραγουδούσε.

Ακούμε τραγούδια με τα οποία συμφωνούμε, τραγούδια με τα οποία διαφωνούμε και τραγούδια για τα οποία δεν είμαστε σίγουροι τι ήθελε να πει ο στιχουργός.

Συζητάμε για το φαινόμενο του «shadow banning» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Παρακολουθούμε την ιστορία της Υεμένης και των Χούθι, αναζητώντας εκείνες τις πληροφορίες που δεν μεταδόθηκαν από τα διεθνή μέσαν ενημέρωσης.

Καθώς η Νότια Αφρική έστειλε το Ισραήλ στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, θυμόμαστε μια χώρα που φιλοξενούσε ναζιστές, αλλά έμαθε να αναγνωρίζει και να αντιμετωπίζει τον ρατσισμό και το απαρτχάιντ.

Αναμειγνύουμε τραγούδια που γράφτηκαν για τον Τζον Πίλτζερ με μία προφητική ομιλία του για την προπαγάνδα στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης.

Αποχαιρετάμε τη χρονιά που δεν καταφέραμε να σταματήσουμε μια γενοκτονία και θυμόμαστε πόσα θεμελιώδη δικαιώματα έχασαν όσοι προσπάθησαν.

Αναλύουμε τα δυστυχήματα σε Τέμπη και Πύλο, τιμούμε τα 50 χρόνια από τη γέννηση της Χιπ Χοπ και αποχαιρετούμε τον Χάρι Μπελαφόντε.

Θυμόμαστε ιστορίες από την πολιτική διαδρομή του Μπέρνι Σάντερς και αναρωτιόμαστε πώς έφτασε στο σημείο να τον ευχαριστεί το ισραηλινό λόμπι.

Αναρωτιόμαστε γιατί το Ισραήλ απαγορεύει τη διεξαγωγή ανεξάρτητης έρευνας για τους μαζικούς βιασμούς που όπως ισχυρίζεται πραγματοποίησε η Χαμάς και γιατί αντιμετωπίζει με τέτοιο μίσος όσους ζητούν αποδείξεις.

Με αφορμή τον θάνατο του «μάγου της διπλωματίας» συζητάμε και για τον έναν αιώνα που πέρασε από τη γέννησή του.

Αναρωτιόμαστε για άλλη μια φορά εάν ένας stand-up comedian ή ένας ράπερ μπορεί να κάνει καλύτερη έρευνα από πολλούς δημοσιογράφους -- και απαντάμε: δυστυχώς και ευτυχώς, μπορεί.

Προσπαθούμε να εντοπίσουμε ποιες τεχνικές προπαγάνδας χρησιμοποιεί σήμερα το κράτος του Ισραήλ στη Γάζα.

Παρατηρούμε τον ρόλο της Ουάσινγκτον στη σφαγή της Γάζας και διαπιστώνουμε ότι είναι πολύ πιο ενεργός απ’όσο φανταζόμαστε.

Συζητάμε με τον Ισραηλινό αναλυτή Σιρ Χέβερ λίγο πριν έρθει στην Αθήνα προσκεκλημένος σε μία μεγάλη εκδήλωση που διοργανώνει το BDS Greece.

Ακούμε οπαδούς του Ισραήλ να υποστηρίζουν πως, αν μία ηλικιωμένη κυρία θεωρεί ότι της φέρθηκε καλά η Χαμάς κατά τη διάρκεια της ομηρίας της, δεν μπορεί παρά να είναι ψυχικά διαταραγμένη.

Αναρωτιόμαστε εάν ο Σέξπιρ έχει κάτι να μας πει για τη συνεχιζόμενη γενοκτονία των Παλαιστινίων και αν μπορούμε να τα συζητάμε όλα αυτά χωρίς να πίνουμε τον καφέ μας στα Starbucks.

Παρακολουθούμε πρώην κυβερνητικούς αξιωματούχους να δηλώνουν ότι το πολίτευμα της Αμερικής πρέπει να είναι η μοναρχία.

Υποστηρίζουμε ότι όταν δεν αφήνεις σε έναν πληθυσμό τη δυνατότητα να ζήσει, η απάντησή του μπορεί να αποτελεί έγκλημα πολέμου — πάντα, όμως, γι’αυτό θα ευθύνεται αυτός που αποκλείει.