Infowar

Σκεφτήκαμε να σας παίξουμε ένα τραγουδάκι για κάθε φορά που αναπτύχθηκαν οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ στο εσωτερικό της αμερικανικής επικράτειας. Και ύστερα εγκαταλείψαμε την ιδέα γιατί δεν έχουμε 1800 τραγούδια εύκαιρα

Θυμόμαστε μερικούς ανθρώπους που μίλησαν δημόσια εναντίον της εκκλησίας - όπως ο Τζορντάνο Μπρούνο – και το πλήρωσαν με τη ζωή τους.

Παρακολουθούμε ένα συγκρότημα που γεννήθηκε στις στάχτες του μεταβιομηχανικού Μάντσεστερ και άνθισε όταν η πόλη αποκτούσε μία μετά-μεταβιομηχανική αίγλη.

Αναρωτιόμαστε γιατί όλες οι τηλεσειρές στο Netflix, οι οποίες διαδραματίζονται στη Μέση Ανατολή ή τη Λατινική Αμερική είναι κίτρινες σαν χαλασμένη μουστάρδα. Και γιατί τα στελέχη της Wall Street είναι σχεδόν πάντα μπλε.

Μιλάμε για τις εποχές που η νίκη απέναντι στον σοσιαλισμό παρουσιαζόταν σαν μια ουρά έξω από τα McDonald's στην πλατεία Πούσκιν της Μόσχας. Ή ίσως στην πλατεία Συντάγματος.

Αφήνουμε τον πρίγκηπα Πρόσπερο στα χέρια του κόκκινου θανάτου και αναρωτιόμαστε πόσο διαφορετικός ήταν από τους σημερινούς πολιτικούς των ΗΠΑ.

Θυμόμαστε ότι ο γερόλυκος του νεοφιλελευθερισμού επέβαλε την ιδέα του μετά την καταστροφή που έφερε στη Νέα Ορλεάνη ο τυφώνας Κατρίνα. Και οι συνεχιστές του την προώθησαν επίσης στην Αϊτή, το Πουέρτο Ρίκο, το Ντιτρόιτ και την Ελλάδα. Σχεδόν.

Μοιράζεται μαζί μας σκέψεις για μια δημοκρατία που γεννήθηκε στην Ελλάδα και κινδυνεύει να πεθάνει στην Ελλάδα.

Υποπτευόμαστε ότι μια πανδημία είναι η κατάλληλη εποχή για να ξεκινήσεις μια απεργία και βλέπουμε ότι αυτό συμβαίνει συνήθως στις πιο αναπτυγμένες χώρες.

Ταξιδεύουμε στις εκκλησίες της Βραζιλίας που παραμένουν ανοιχτές με απόφαση ενός φασίστα και τραγουδάμε σε γαλλική κρεολ για όσα συνέβησαν στην Αϊτή πολύ πριν εμείς καταλάβουμε τι θα πει πανδημία.

Αναρωτιόμαστε πώς είναι να είσαι Ρωμαίος μετανάστης ανάμεσα σε Γαλάτες. Ειδικά αν έχεις 12 δάχτυλα στα χέρια και δέκα στα πόδια.

Παρακολουθούμε χώρες να διασύρονται με ψευδείς κατηγορίες για την αυτάρκεια σε χαρτί τουαλέτας και ύστερα ολόκληρο το καπιταλιστικό σύστημα να ξεμένει την πιο κρίσιμη ώρα.

Αναρωτιόμαστε κατά πόσο ευθύνονται οι Βρυξέλλες για την άθλια κατάσταση στην οποία βρήκε ο κορονοϊός τα συστήματα υγείας στην Ευρώπη και απαντάμε… πολύ.

Ταξιδεύουμε στις Ηνωμένες Πολιτείες της δεκαετίας του ’30 για να δούμε τις πάντοτε φασιστικές πολιτοφυλακές να χτυπούν και Αμερικανούς πολίτες. Κι αναρωτιόμαστε πώς έφτασαν όλοι αυτοί μέχρι τον Έβρο.

Παρακολουθούμε το σύστημα υγείας της Κίνας να καταρρέει όχι λόγω του κορονοϊού, αλλά του ιού του νεοφιλελευθερισμού του μονογενή.

Διαβάζουμε λίστες Ελλήνων εθελοντών που πολέμησαν στον ισπανικό εμφύλιο και αφήνουμε τον Leonard Cohen, τους Clash και τους Massive Attack να συζητάνε για τον Γκαρθία Λόρκα.

Θυμόμαστε μερικές κουβέντες που είχαμε πει πριν από χρόνια για ψεύτικα ρητά, χωρίς όπως φαίνεται κάποιοι να μας δώσουν και πολύ μεγάλη σημασία.

Θυμόμαστε ίσως την πιο συγκλονιστική ιστορία από τη ζωή του Κερκ Ντάγκλας o οποίος μας άφησε χρόνους – αφού πρώτα διέλυσε τον Μακαρθισμό.

Αναρωτιόμαστε γιατί πάντα οι πρόεδροι κατηγορούνται για τους λάθος λόγους και υποθέτουμε ότι εάν τα impeachment μπορούσαν να σώσουν τον κόσμο από τις Ηνωμένες Πολιτείες, θα ήταν παράνομα.

Τον αφήνουμε μαζί με τον Λούις Άρμστρονγκ και τους Rolling Stones να τραγουδούν για τον πατέρα της αγγλικής λογοτεχνίας.