Footsteps

Pan Jezus chwali swoją Matkę, za słuchanie słowa Bożego i wypełnianie go. Możemy uczyć się takiej postawy od Maryi. (ks. Wojciech Woźny)

Jezus zwraca uwagę faryzeuszom, że nie mogą budować swojego poczucia bezpieczeństwa na zewnętrznym wypełnianiu Prawa (Łk 11, 42-26). Prawdziwe poczucie bezpieczeństwa i głębokie poczucie wartości buduje w nas robienie dobrych rzeczy z miłości. (ks. Wojciech Woźny)

Początek roku akademickiego to moment aby zastanowić się nad sensem naszej nauki i pracy. Dwa pierwsze wezwania Ojcze Nasz dają nam wskazówkę, że nasze czyny znajdują swój ostateczny sens w działaniu na chwałę Boga i rozszerzaniu Jego królestwa. (ks. Stanisław Urmański)

Na początku roku akademickiego rozważamy o dwóch filarach/źródłach pracy formacyjnej. To prawda o miłości Boga do nas i nowe przykazanie miłości bliźniego. (ks. Wojciech Woźny)

Surowe słowa Pana Jezusa o losie tych, którzy sieją zgorszenie, przypominają nam, że dążenie do świętości oznacza również odpowiedzialność za świętość innych. (ks. Michał Kwitliński)

ks. Wojciech Woźny

Ewangelia św. Marka 9, 30-37. Uczniowie kłócąc się o to, który z nich jest największy pokazali, że brakuje im dojrzałości. Paradoksalnie, aby dojrzeć potrzebują stać się dziećmi wobec Ojca Boga. (ks. Michał Kwitliński)

Spotkanie Pan Jezusa z Samarytanką przy studni w Sychar oznaczało dla tej ostatniej radykalną zmianę w spojrzeniu na na świat i własne życie. Z kłótliwej i sfrustrowanej kobiety, staje się apostołką swojego miasteczka. Jak się to stało? (ks. Michał Kwitliński)

Tytuł królowej, jakiego używamy w odniesieniu do Najświętszej Maryi Panny ma głębokie uzasadnienie biblijne. Ponadto, mówi nam wiele o charakterze jej misji i naszym powołaniu. (ks. Michał Kwitliński)

We wspomnienie Matki Bożej Szkaplerznej rozważamy, w jaki sposób możemy bardziej powierzyć się miłosierdziu Boga, który zechciał, abyśmy go doświadczali poprzez macierzyńską opiekę Maryi. (ks. Michał Kwitliński)

Koniec roku akademickiego pomaga zastanowić się: po co ja się tak na prawdę staram? Po co robić dobre rzeczy? Św. Paweł podpowiada (por. 1 Kor 10, 31): czyńcie wszystko na Chwałę Bożą. (ks. Wojciech Woźny)

Przykład Jezusa porywa i zachęca do naśladowania. Ale historia synów Zebedeusza (por. Mk 10, 32-45) i ich zawołanie "Possumus - możemy!" pokazuje, że można chcieć być uczniem Jezusa za pomocą własnych sił. Jezus pokazuje, że nie tędy droga. Fascynacja Jezusem powinna iść w parze z opieraniem się na Nim w modlitwie i sakramentach. (ks. Wojciech Woźny)

Zjednoczenie z Bogiem jest związane ze składaniem duchowych ofiar, czynów wykonanych z miłości. Kiedy czasami brakuje nam sił, przypomnijmy, jak bardzo Bóg nas kocha. (ks. Stanisław Urmański)

Syn Boży przyszedł żeby świat odkupić, a nie żeby go potępić (por. J 12, 44-59). Zmarrtywchwstanie nastraja optymistycznie chrześcijanina i to widać w jego życiu. (ks. Wojciech Woźny)

W Ewangelii często widzimy Pana Jezusa przy jedzeniu. Również po zmartwychwstaniu Chrystus parokrotnie spotyka się z uczniami przy posiłku. Ewangeliści to podkreślają. I mają powód. (ks. Michał Kwitliński)

Spotkanie w Emaus ożywia w uczniach wiarę w Zmartwychwstanie i pozwala im pozostawić trwały dobry ślad ewangelicznej radości, zamiast zgorzknienia i odrażającego "śladu ślimaka". (ks. Wojciech Woźny

W czytaniach drugiego dnia Oktawy Wielkiejnocy widzimy ludzi wiary - Piotra, głoszącego orędzie o zmartwychwstaniu, kobiety, które biegną podzielić się radosną nowiną i spotykają żywego Jezusa. Widzimy też ludzi, którzy w jakiś sposób byli świadkami zmartwychwstania Jezusa i za pieniądze kłamią. Można powiedzieć, że zrobili ze swego życia gorzki "prima aprilis". (ks. Michał Kwitliński)

Pan Jezus nazwał Eucharystię "pamiątką", bo w języku Biblii oznacza pamiątka oznacza uczynić w jakiś sposób obecne konkretne wydarzenie, w którym Bóg wchodzi w naszą historię. Triduum Paschalne i każda Msza czynią obecną pośród nas ofiarę Chrystusa. (ks. Michał Kwitliński)

Pan Jezus idzie na krzyż bo tego chce, czyni to w sposób wolny, rozumiejąc, że prowadzi to do odkupienia nas. My także możemy działać w ten sposób, skupiając się na celach do których dążymy, a nie na trudnościach, które zwykle związane są z drogą do celu. (ks. Stanisław Urmański)

Uroczystość Wszystkich Świętych przypomina o naszym powołaniu do świętości. Bycie świętym nie oznacza jednak skupienia na sobie i swej indywidualnej doskonałości, ale wymaga troski o świętość bliźnich. (ks. Michał Kwitliński)