5

  • Autor: Vários
  • Narrador: Vários
  • Editor: Podcast
  • Duración: 0:22:23
  • Mas informaciones

Informações:

Sinopsis

, . , . . , ; ; . , , . , . . . ;

Episodios

  • Ελεονώρα

    30/12/2017 Duración: 05min

    Για τα επόμενα λεπτά κλείσε τα μάτια και άκουσέ με. Προσπάθησε να μπεις μέσα μου. Αυτό που θα σας πω είναι μια ιστορία όμοια με όλες τις άλλες. Με μια μόνη διαφορά. Ο ουρανός εκείνο το βράδυ ήταν πιο βουρκωμένος από ποτέ. Δάκρυζε αίμα και οι βροντές του ήταν βροντές μιας απεγνωσμένης συγχώρεσης που δεν θα έρθει ποτέ. Ψυχές σαν τη δική μου είναι καταραμένες. Είχαν περάσει δυο μήνες από τότε που ήρθε στον κόσμο και τη φέραμε στο σπίτι. Περνούσα τουλάχιστον τρεις φορές την ημέρα έξω από το δωμάτιό της. Στεκόμουν λίγα λεπτά μπροστά στην πόρτα της ψάχνοντας το κουράγιο να την ανοίξω και να μπω. Μόνο μια φορά το έκανα. Ήταν και η τελευταία. Ήξερα από την πρώτη στιγμή την κατάληξη. Από την ώρα που ο γιατρός μας περιέγραψε το μέλλον της, καρφώθηκε μια ιδέα μέσα μου. Είμαι σίγουρος πως και η μάνα της σκεφτόταν το ίδιο αλλά δεν τολμούσε να ξεστομίσει κουβέντα. Την έβλεπα πως ήταν κάθε φορά που έβγαινε απ’ το δωμάτιό της. Τα μάτια της πρησμένα απ’ το κλάμα και το κεφάλι σκυφτό. Οι καθρέπτες του σπιτιού είχαν ραγί

  • Αρλέτα | Κορνήλιος

    29/12/2017 Duración: 04min

    «Κάθε φόνος είναι μια ερωτική πράξη για μένα. Μια σύντομη ερωτική ιστορία που έχει σκίρτημα, κορύφωση και απόηχο. Ο οργασμός που νιώθω τη στιγμή της κορύφωσης είναι ίδιος με αυτόν μιας ερωτικής συνευρέσεως.» Απόσπασμα της κατάθεσης του δράστη. Αρχείο αστυνομίας. Ζούσε με τον άντρα της, στον δεύτερο όροφο μιας διατηρητέας πολυκατοικίας στην άλλη μεριά της πόλης. Αυτός ταξίδευε πολύ και σπάνια βρισκόταν στο διαμέρισμα. Εκείνη δούλευε σε μια μικρή γκαλερί λίγα μέτρα από το σπίτι. Στεκόμουν κάθε πρωί στο απέναντι πεζοδρόμιο και την παρατηρούσα. Ήταν πάντα κομψά ντυμένη. Το περπάτημα της αέρινο και οι κινήσεις της έμοιαζαν βγαλμένες από χορογραφία. Τα μαλλιά της ήταν μαύρα και μακριά. Το δέρμα της είχε ένα υπόλευκο χρώμα που έμοιαζε ψεύτικο. Είχα επισκεφτεί πολλές φορές το διαμέρισμα τους όσο εκείνη ήταν στη δουλειά. Ήταν μικρό αλλά προσεγμένο. Η μυρωδιά της είχε απλωθεί σε κάθε γωνία του σπιτιού. Ήταν λες και έβγαινε από τη λουλουδάτη ταπετσαρία των τοίχων. Τα έπιπλα του σαλονιού είχαν ένα καλοδιατηρημένο παλι

  • Ηλέκτρα | Ορέστης

    09/12/2017 Duración: 04min

    Για τα επόμενα λεπτά κλείσε τα μάτια και άκουσέ με. Προσπάθησε να μπεις μέσα μου. Σήμερα θα δώσω τροφή σε πεινασμένες ψυχές του κάτω κόσμου. Λαχταρούσαν ένα κομμάτι απ’ τη γεύση μας καιρό τώρα. Οι παλμοί της καρδιάς της άρχισαν να πέφτουν. Άκουγε την αντανάκλαση τους να πάλλεται στο τύμπανο του αυτιού της και στα γόνατα της. Το στόμα της είχε στεγνώσει. Στα μάτια της φύτεψα άμμο και γεννήθηκε γυαλί. Κατέβασα τη μαύρη κουρτίνα και της σκέπασα τα πόδια ως το μουνί της. Έβγαλα μια σκουριασμένη λεπίδα που είχα στο πορτοφόλι και έγλυψα την άκρη της. Ήταν βουτηγμένη σε λάβδανο. Γεύτηκα τη γαλήνη του στη γλώσσα μου. Τέντωσα το δεξί της χέρι της και έκοψα κατά μήκος της φλέβας της. Βούτηξα το δάχτυλο μου στην πληγή, ξανά και ξανά, και έγραψα στην κοιλιά και το στήθος της την τελευταία μου σκέψη. Την υπέγραψα με το όνομα της. Είμαι σίγουρος πως το ίδιο θα σκεφτόταν αν μπορούσε... Δάγκωσα τα χείλη της. Ήταν ήδη μελανιασμένα και πικρά σαν τα μάτια της. Στη γεύση τους ένιωσα την αρρώστια που είχε φυτέψει μέσα μου ε

  • Καμέλια

    24/11/2017 Duración: 04min

    Πόση απάτη κρύβεται σε ένα πρώτο φιλί και πόση αλήθεια σε ένα τελευταίο. Έκοβα τις φλέβες μου και χυνόταν ντροπή. Ίδρωνα και έσταζα ταπείνωση. Κάθε φορά που έβγαινα απ’ το σπίτι μου, ένιωθα τα βλέμματα των γειτόνων να καρφώνουν λέξεις στην πλάτη μου. Κανείς δεν μου μίλησε ποτέ για αυτό. Προτιμούσαν να ψιθυρίζουν πίσω απ’ τη σκιά των δακτύλων τους. Όταν πηδιόταν όσο έλειπα απ’ το σπίτι, έστηναν όλοι τους αυτί για να έχουν περισσότερη τροφή με τον απογευματινό καφέ. Η βρώμα είχε φυτευτεί μέσα μου και φύτρωνε μια ξεφτίλα που μεγάλωνε μέρα με τη μέρα. Σκέψη με τη σκέψη. Ένιωθα ταπεινωμένος ακόμα και απ’ τον διάβολο που κοιτούσα στον καθρέπτη μου. Το έπαιξα άρρωστος εκείνη τη μέρα και έφυγα νωρίτερα απ’ τη δουλειά. Γύρισα σπίτι. Μπήκα στο υπνοδωμάτιο και άρχισα να βγάζω τα περιττά έπιπλα στο μπαλκόνι. Δεν ήταν και πολλά. Ένα μικρό γραφείο και μια γδαρμένη πολυθρόνα. Μετακίνησα το σιδερένιο κρεβάτι στη μέση του δωματίου. Τράβηξα τα σεντόνια και το άφησα γυμνό, μόνο με το στρώμα. Ξάπλωσα στο πάτωμα και την περίμε

  • Ολίβια

    12/11/2017 Duración: 03min

    Είμαι πίσω απ’ το τιμόνι. Φοράω ένα μαύρο καπέλο με καμπυλωτό γείσο που περιορίζει ελαφρώς το οπτικό μου πεδίο. Τα ρούχα μου είναι και αυτά μαύρα. Είμαι ήρεμος. Αν απομονώσω τους εξωτερικούς ήχους μπορώ να ακούσω το αίμα να κυματίζει ήρεμα μέσα στις φλέβες μου. Με βλέπω και εμένα εκεί, καθισμένο σε μια βάρκα που την παρασέρνει το ρεύμα. Το ραδιόφωνο είναι κλειστό. Κάθεται δίπλα μου. Δεν έχει σταματήσει ούτε λεπτό να μιλάει. Δεν αντέχω τη φωνή της. Μιλάει συνέχεια για τη δουλειά της, τους φίλους της, την οικογένειά της, για μέρη που δεν έχει επισκεφτεί. Παραπονιέται για τα θέλω της και τη ζωή της. Για τον εαυτό της. Παραπονιέται ασταμάτητα. Δεν την αντέχω. Κάθε της πρόταση, κάθε της λέξη, κάθε της ήχος μου τρυπάει το δέρμα και χαλάει την ηρεμία μου. Προφασίστηκα πως ήθελα να ξεκουράσω λίγο τα μάτια μου. Σταμάτησα στην άκρη του δρόμου. Την κοίταξα ανέκφραστος. Μου είπε πως σοβάρεψα απότομα. Πέρασα τα χέρια μου στο λαιμό της και την χάιδεψα απαλά στη βάση του κεφαλιού της. Άρχισα να τη σφίγγω. Στην αρχή της ά